Uda honetan X sailkatutako film bat ikusi dut lehenengo aldiz telebistan, Canal Plus-en.

Nire telebistak ez du deskodetzailerik, irudiak lausotuak ikusten ziren pantailan, hitzen ordez soinu arraroak entzuten ziren, zirtak, gurguriak, beste lengoaia moduko bat, gozoa eta etengabea. Soinean gerruntzea eta galtzerdiak zeramatzan emakume baten silueta antzematen zen, eta gizon bat. Argumentua ulertezina zen eta ezin zitekeen aurretik ezer sumatu, ez keinuak, ez ekintzak.

Gizona emakumeari gerturatu zitzaion. Lehen plano batean emakumearen sexua agertu zen, oso argi pantailako txinparta distiratsuetan, gero gizonaren sexua, tente, emakumearenean sartu zen. Gero bi sexuen iharduna ikusi ahal izan zen oso denbora luzean hainbat angelutatik. Zakila agertu zen berriro gizonaren behatzen artean, eta esperma isuri zuen emakumearen sabel gainera.

Ohitu egiten zara zalantzarik gabe horrelako gauzak ikustera, baina lehenengo aldia aztoramen handikoa izaten da. Mendeak eta mendeak igaro dira, ehunka belaunaldi, eta orain arte ezin izan dugu horrelakorik ikusi, emakumezko baten sexua eta gizonezko batena elkartzen, esperma; lehen ia hil gabe ikusi ezin zena, orain bi lagun elkarri bostekoa ematen ikustea bezain arrunt bihurtu da..

Iruditu zitzaidan idazte-lanak horretara jo beharko lukeela, koitoaren eszenak eragiten duen zirrara horretara, angustia eta txundidura horretara, judizio moralaren etendurara.