Goraipatzekoa da, eta are mirestekoa ere, Maialen Berasategi Catalan itzultzailearen lana. Euskaratzen duen helduentzako lehen literatura obra izanik, Westen sintaxi bihurria erabateko dotoreziaz egokitu du, lexiko mailako aberastasun itzela gure hizkuntzara ekarriz. Tonu samurra erabilita, Kittyren larritasuna eta, oro har, Baldrytarren etxe barruko giro itogarria ezin hobeto transmititzen asmatu du. Euskal irakurleok berari zor dizkiogu, azken batean, eleberri honetako hamaika esaldi gogoangarri.

Iraitz Urkulok, 2015eko martxoaren 15ean.

Itxurakeriaren mundua ere bada baldrytarrena. Liburuak planteatzen dituen biko oposatuetako bat baita eder axalekoaren (jantzi distirantak) eta eder mamikoaren (Margaret eta Chrisen amodioa) artekoa. Dikotomia hori gauzatzen da gizakiak esku hartutako naturaren eta natura basaren arteko konparazioan, gorputz eta arimaren alderaketan, eta baita emakume ereduen bereiztean ere. Jennyk, une batean, parez pare ipintzen ditu portzelanazko figura baten axalekotasuna (Kitty gogoan) eta hezur-haragizko Margareten sakona, bigarrena “benetakoagotzat” joz. Westek hori guztia helarazten du narratzailearen ñabardurarako abileziaren bitartez, hitz eta keinuen zama sinbolikoak azaleraratzearen bitartez, botere-harreman adierazleak etengabe agerraraziz. Naturaren deskribapenak ere, hasiera batean atzera eman dezaketen arren, lagungarri dira pertsonaien ikuspegia ulertzeko (adibidez, natura kontrolatu beharraz mintzo direnean).

Danele Sarriugartek, 2015eko otsailaren 21ean.